Malarstwo

Jan Bresiński urodził się w Bytomiu w 1954 r., gdzie też ukończył Liceum Ogólnokształcące.
Studiował malarstwo i grafikę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom w 1979 r.
Od tego czasu pracuje jako niezależny artysta i zajmuje się malarstwem, grafiką i obiektami przestrzennymi.
W 1985 roku opuścił Polskę i mieszka na stałe w Niemczech.
Jana Bresińskiego poznałam jesienią 1987 r. w mojej, parę miesięcy wcześniej otwartej Galerii Sztuki na starym mieście w Düsseldorfie. Indywidualna wystawa Bresinskiego w mojej Galerii była w ogóle drugą wystawą, którą tam zorganizowałam.
Dowiedziałam się wtedy, że na krótko przedtem zerwał z tradycyjnymi formami realistycznymi i figuratywnymi i radykalnie zajął się sztuką abstrakcyjną. Pierwsze obrazy powstałe po tych zmianach pokazałam wówczas w mojej galerii!
Powstałe do 1993 r. „Kolorowe krajobrazy” Bresińskiego pokazują utrwalenie tego rozwoju. Jest to nieformalne, czyli abstrakcyjne, nie-geometryczne malarstwo, które rozwija się wyłącznie na powierzchni i staje się rzeczywistością poprzez formowanie formy.
W 1993 r. Bresiński poszerzył bezpieczny obszar malowania paneli i zwrócił się do trzeciego wymiaru, jakim jest relief i sztuka obiektu.
Również tutaj nieformalne kompozycje wyglądały jak zdjęcia lotnicze „krajobrazu rozdartego przez odkrywkową kopalnię”, w którym „ziemie, głębokości i kanały o różnych kolorach zostały „odsłonięte”. Dzięki tym dziełom Bresińskiemu udało się „otworzyć obraz”, poszerzył swoje kompozycje do przestrzeni, wprowadzając powierzchnię ściany jako drugą płaszczyznę obrazu. Stworzyło to trójwymiarowe płaskorzeźby, które umożliwiły przekształcenie malarstwa w dziedzinę sztuki i rzeźby.

Wraz z rozpoczęciem nowego tysiąclecia Bresiński ponownie przeniósł się z abstrakcji do prawdziwego krajobrazu, ale bez wiernego odtwarzania go w sensie realizmu, naturalizmu czy malarstwa na wolnym powietrzu. Interesowały go raczej struktury, które definiują krajobraz jako konglomerat form naturalnych i śladów osadnictwa człowieka, tj. Krajobraz kulturowy.
Nie zajmował się rzeczywistością topograficzną, ale typologicznymi strukturami osadnictwa krajobrazowego. Granice osad, a także trasy łączące i lądowe tworzą sieć linii, a sama rzeka jest abstrakcyjna w zagłębieniu, które rozciąga się na wszystkie segmenty.
Wtedy powstały takie serie obrazów jak „Land / Über / Gang”, „Geheimnis des Gärtners”, „Megapolis” i „Wüstenpolis”.
Wszystkie od 2001 r. w tych seriach powstałe prace pokazywał  Bresiński na wystawach od 2006 pod wspólnym tytułem „Atlas złych dróg”.
W latach 2009 a 2013 powstały obrazy o nadrzędnym tytule „Przestrzeń”, którym na wystawach towarzyszyły „Studia” – rysunki węglem mniejszego formatu.
Stad wydaje się niemal logiczne, że Bresiński po latach zajmowania się ograniczonymi formami przestrzeni architektonicznych od 2015 r. poświęca swe zainteresowania czystej przyrodzie,

można powiedzieć drugiej skrajności jego obszaru pracy, który rozciąga się między obszarem osadniczym a krajobrazem kulturowym.
Bezpośrednią okazją do serii obrazów, które odtąd pojawiły się pod tytułem „Dickicht”(„Zarośla”), był ponoć wyjazd artysty do Uckermark i wycieczka łodzią na szerokie pola trzcin, z których artysta, jak powiedział, „wrócił odmieniony”, Dzikie zarośla oczarowały go całkowicie – jak rzeki!
Zainteresowały go te przestrzenie, które przyroda tworzy wraz z jej rozwojem, i które artysta w swoich obrazach poprzez dramatyczne różnice światła redefiniuje. Jego „Zarośla” to idealne obrazy i wzory myśli, pozory o charakterze uniwersalnym, które wymagają dopełnienia ze świata doświadczeń widza.
To jak dotąd stworzone dzieło Jana Bresińskiego którego cześć pokazujemy na naszej wystawie, stanowi złożony, samodzielny i starannie opracowany wkład w malarstwo pejzażowe.

 

Wystawa zostanie zaprezentowana w 2020 roku

• Centrum wystawowe Konsulatu Generalnego R.P. w Monachium – od 13 marca do 30 czerwca